"Toen ik acht jaar geleden met mijn vrouw, mijn kind en al onze spulletjes door de tunnel richting westen trok, kruiste ik een onzichtbare grens. Alles veranderde: mijn woonomgeving, mijn gezin, maar ook mijn werk als kunstenaar. Dat de wijk me weer aan het tekenen zou zetten, had ik toen niet gedacht. Wat ook veranderde was mijn beeld van de Wolfskuil. Was het eerst de wijk van de Sterke Verhalen, nu is het de wijk van de Leuke Mensen".